21:23 - Pekmezdeki bilinmeyen gizli tehlike! Bu şekilde tüketmek büyük problem kanser yapıyor!
20:43 - Kaliteli vede Sağlıklı Bir Yaşam İçin Sizlere Yedi Altın Kural
20:40 - Zihinsel olarak Ruhsal Sağlığımızı Korumak
20:38 - Kalp Sağlığımızı Koruyan Gıdalar ve Özellikleri
20:31 - Karın bölgesi yağı nasıl kaybedilir? Yağ Yakma Yöntemleri!
20:29 - Gıda Besin Zehirlenmesinin Belirtileri Bakın Nelerdir? Gıda Zehirlenmesinde Neler Uygulanmalı
20:25 - Boğaz Yanmasına Neler Neden Olur? Nasıl İyileşir Geçer?
20:03 - Akne Nedir vede Neden Olur? Evde Oluşacak 5 Doğal Akne Maskesi
20:01 - Kalp Sağlığınızı Koruyan Bazı Önemli Öneriler
19:14 - Taze ve Parlak Bir Cilt İçin En İyi Üç Limon Maskesi Tarifi
Benim adım Remziye Yılmaz, 32 yaşındayım ve Bursa’da yaşıyorum. Kendimi her zaman iyi bir anne olarak gördüm. İlk evliliğim bittiğinde küçük kızım Elif’i de yanıma aldım. Ne olursa olsun onu koruyacağıma kendi kendime söz verdim.
Üç yıl sonra Eren Demir ile tanıştım. Nazik, sakin, anlayışlı bir adamdı. Yalnızlığın ne demek olduğunu biliyordu. Evimize ilk geldiğinde Elif’e asla yabancıymış gibi davranmadı. “Artık huzuru bulduk,” diye düşünmüştüm.
Ama yanılmışım.
Elif’in Geceleri Bitmeyen Kabusları
Elif bu yıl yedi yaşına bastı. Bebekliğinden beri uyumakta zorlanıyor. Gecenin bir yarısı ağlayarak uyanıyor, bazen altını ıslatıyor, bazen sebepsiz yere çığlık atıyordu. Babasız büyümenin etkisi olduğunu düşündüm. “Eren hayatımıza girince her şey düzelir,” dedim kendi kendime.
Ama hiçbir şey değişmedi. Elif hâlâ geceleri ağlıyor, bazen boşluğa bakıp dalıp gidiyordu. Sanki yavaş yavaş elimden kayıp gidiyordu.
Her Gece Sessizce Odadan Çıkıyordu
Geçen ay fark ettim. Eren her gece saat 23.30 – 00.00 civarı sessizce yatak odamızdan çıkıyordu. Sorduğumda,
“Belim tutuluyor Ceren, salondaki kanepe daha rahat,” dedi.
İnandım.
Ama birkaç gece sonra su içmek için kalktığımda, salonda olmadığını gördüm. Elif’in odasının kapısı aralıktı. İçeriden hafif sarı bir gece lambası yanıyordu.
Başımı uzatıp baktığımda… Eren, kızımın yanında yatıyordu. Kolu Elif’in omzuna uzanmıştı.
Donup kaldım.
“Neden buradasın?” diye fısıldadım.
Bana baktı, sesi sakindi:
“Yine ağlıyordu… Yanına geldim, öylece uyuyakalmışım.” dedi
Söyledikleri mantıklıydı ama içimde bir şey kıpır kıpırdı. Ağır, bastırıcı, sıcak bir korku… Yaz fırtınası öncesi havadaki o gerginlik gibi.
O gece karar verdim. Kimseye söylemeden Elif’in odasına, dolabın üst köşesine küçük bir gizli kamera yerleştirdim.
Ve ertesi sabah kaydı izledim.
Gördüklerim…
Ellerimi titretti. Boğazım düğümlendi. Kalbim bir an gerçekten durdu sandım. Devamını Okumak İçin..Ayrıntılar diğer sayfada haberimiz detayındadır..HABERİN DEVAMINI OKUMAK İÇİN FOTOĞRAF ÜZERİNDEN DİĞER SAYFAYA GEÇİŞ YAPINIZ.